Mandy’s Column
WPK/Westlandia
NIEUWS
Redder in nood
Moederdag, dé dag om je moeder in het zonnetje zetten en afgelopen zondag gebeurde dat wel erg letterlijk.
Het was zondag een heerlijke dag om te moeten fluiten. Toen ik rond een uurtje of elf het sportpark betreedde, zag ik dat ik zeker niet de enige was die erg vroeg vanmorgen een ontbijtje had geregeld voor mijn moeder. De wedstrijden waren al in volle gang en ondanks alle verplichtingen op moederdag was het druk langs de lijn.
Nadat ik bij de fietsenstalling de eerste gezinnen had begroet, liep ik langs de dug-outs richting het tweede veld. Halverwege ging ik steeds langzamer lopen. Op het eerste veld stond de D5, een jonge maar enthousiaste groep meiden. De tegenstander was ook een enthousiaste groep meiden, alleen dan twee of drie jaar ouder, twee of drie koppen groter en twee of drie keer zo sterk. De meiden van WPK/Westlandia stonden er een beetje overdonderd tegenover. Maar daar was ze, de redder in nood. Daarnaast heeft ze de titels coach en moeder. Deze coach zorgde er namelijk voor dat haar team ging geloven in hun eigen talenten en krachten. Misschien nog wel enthousiaster dan de kinderen zelf, liet ze zien dat alles mogelijk was. Bij het eindsignaal konden de punten meegenomen worden de kleedkamer in, maar dat vond zij lang niet het belangrijkste. Veel belangrijker was dat de meiden gespeeld hadden als een team en de hele wedstrijd bleven vechten voor wat ze waard waren.
Met een trots gevoel, omdat er zoveel mooie vrijwilligers zijn binnen onze vereniging, loop ik door naar het volgende veld. Daar stond de volgende wedstrijd klaar om te beginnen en ik mocht hem deze keer begeleiden. Het zonnetje scheen toch het was kouder dan ik dacht. Maar daar was ze, de redder in nood. Titels als scheidsrechter en moeder heeft ze hier naast ook. Mijn eigen moeder stond klaar met een winddichte jas en wenste mij veel plezier.
Ja, daar was ze dan, de redder in nood, jouw eigen moeder. De persoon die ervoor zorgt dat jij kan sporten en dat jij altijd kan genieten van de handbal. Ze kwam deze zondag naar de handbal als coach, scheidsrechter, bardienst personeel, limonade brenger, doeltjes klaarzetter of opruimer, tassendrager, taxichauffeur of als supporter. Nee, ze kwam voor meer. Ze kwam naar de handbal als jouw grootste fan en redder in nood!
Mama bedankt!
Mandy’s Column “De lelijke werkelijkheid van de week van de scheidsrechter”
Twee weekenden lang kwamen er verschillende dozen chocola, zeepjes en zelfgebakken cakes voorbij op de handbalvelden. Dit was allemaal geregeld voor die belangrijke vrijwilliger, de scheidsrechter. Het was de week van de scheidsrechter en wat is het fijn dat er bij deze belangrijke taak stilgestaan wordt. Maar toch vraag ik mezelf af,
Mandy’s Column “Rolstoelhandbal”
Het schrijven van deze column gaat net zo snel als dat ik mezelf voortbewoog in de rolstoel twee en een halve week geleden. Dus sorry voor de mensen die al ruim twee weken aan het wachten zijn op de nieuwe column. Hij werd zelfs in verschillende verhalen op Facebook al aangekondigd. Maar bij deze Mandy’s Column van deze week (of nouja, eigenlijk van zaterdag een paar weken geleden).
Mandy’s Column “Blessures overwinnen met onvergetelijke liefde ”
Een schouder uit de kom, een afgescheurde kruisband, een gebroken vinger of ingescheurde enkelbanden. Het zijn blessures die helaas te vaak voorkomen bij de handbal. De een is er wat gevoeliger voor dan de ander, maar we ontkomen er niet aan. En ik spreek uit ervaring…
Mandy’s Column “Wie kan mij vertellen wat ik dit weekend heb gedaan? ”
Voor sommige gezinnen is het paasweekend het moment om samen te ontbijten, eieren te zoeken of naar de kerk te gaan. Het maakt niet uit wat het plan is, als ze maar gezellig samen zijn. Voor de gezinnen met handballende kinderen is dit een onbegonnen zaak. Dan is het paasweekend het moment om de tassen te pakken en op toernooi te gaan. Tweede paasdag zal de wasmachine overuren draaien, vooral met zwarte sportkleding, en is de grootste activiteit die uitgevoerd zal worden, bijslapen. Dit jaar was het ook weer niet anders.
Mandy’s Column “Hup groen!”
Het is alweer anderhalve week geleden, maar het zal iedereen nog lang bijblijven, de seizoensafsluiting 2018-2019. De tribune was nog 1 keer vol en het feest ging door tot in de vroege uurtjes. Sommige zijn nog steeds herstellende (al kan dat ook zijn van het herenfeest, afgelopen weekend). Het was een mooie avond van samenzijn en “Hup groen!” galmde hard en vaak over de tribune. Heel de selectie ging er beter van spelen, maar het werd geroepen speciaal voor jou!
Mandy’s Column “Precies één jaar…”
Aankomend weekend is het zover, de laatste wedstrijden van het seizoen zullen gespeeld worden voor de heren- en damesteams die het buitenseizoen overslaan. Nog één weekje trainen en dan zit het er alweer op. Het is nog niet te beseffen, maar over een week is ons seizoen gewoon alweer afgelopen.
Mandy’s Column “Ga je alweer naar de handbal? ”
Vaak genoeg krijg je de opmerking naar je hoofd: “Ga je alweer naar de handbal? Kan je niet gewoon een keer afzeggen?” Wij, als handballende teamsporters, lachen dan hard en zeggen dat dit niet kan. En al kan het wel, zouden we het niet doen. Het team staat er namelijk voor jou en jij zult er staan voor het team.
Mandy’s Column “Ook een scheidsrechter kan winnen en verliezen”
Iedere wedstrijd komen ze weer in hun mooie zwarte tenue het veld opgelopen. Soms zijn ze alleen en soms samen met hun maat, maar altijd met een grote glimlach op hun gezicht. Ze mogen weer en zijn er klaar voor om er een mooi potje handbal van te maken. Eigenlijk zijn het net spelers alleen dan in een ander tenue.
Mandy’s Column “Kleedkamerliefde”
Het bestaat uit vier muren die een klein hok vormen. De oude goedkope tegeltjes aan de muur en een koude vloer zorgen voor een kille uitstraling. De ijzeren bankjes waar je nooit lekker op kunt zitten en de enorme hoeveelheid kapstokhaakjes waar iedereen wel eens zijn hoofd tegen heeft gestoten maken het niet heel veel beter op.
Mandy’s Column “Handbalvriendschap”
Handbalvriendschap, als je niet op de handbal zit is het niet te begrijpen en als je wel op de handbal zit is het niet te beschrijven. En toch ga ik dat vandaag proberen, want soms moeten we daar gewoon even bij stilstaan.
Mandy’s Column “Spelleider? SUPERHELD!”
Elk weekend staat ze daar weer. De vrouw in het grijze shirt. Er staat groot spelleider op de achterkant en ze doet haar uiterste best om die taak waar te maken.
Mandy’s Column “Topprestatie damesselectie”
Aan het begin van dit seizoen hebben we als damesselectie veel bij elkaar gezeten. Vooral om te bespreken wat onze doelstelling was en hoe we dit gingen bereiken met z’n alle. Nu een half seizoen later kunnen we wel stellen dat een top 3 klassering erg moeilijk gaat worden. Maar is onze doelstelling mislukt?
Mandy’s Column “Het resultaat: 6 lange bruine vlechten”
Daar zat je dan een grote glimlach op je gezicht. In je hand had je het resultaat van 3 jaar lang sparen. Het waren zes bruine vlechten van 30 centimeter.
Nee Cas, het was zoveel meer!
Mandy’s Column “Heren 2”
Het is zondag, midden op de dag, als heren 2 zich klaarmaakt voor de eerste thuiswedstrijd van 2019. Op de harde blauwe stoeltjes van de tribune verzamelen een handjevol ouders. Iedere thuiswedstrijd zijn zij weer aanwezig, de harde kern die ervoor zorgt dat de kantine nog even open blijft