Mandy’s Column
WPK/Westlandia
NIEUWS
Hup groen!
Het is alweer anderhalve week geleden, maar het zal iedereen nog lang bijblijven, de seizoensafsluiting 2018-2019. De tribune was nog 1 keer vol en het feest ging door tot in de vroege uurtjes. Sommige zijn nog steeds herstellende (al kan dat ook zijn van het herenfeest, afgelopen weekend). Het was een mooie avond van samenzijn en “Hup groen!” galmde hard en vaak over de tribune. Heel de selectie ging er beter van spelen, maar het werd geroepen speciaal voor jou!
Want daar zat je dan, voor de laatste keer op de bank bij de heren, jouw vrienden. Dat je op de bank zat, is helaas dan ook de reden dat je er na 16 jaar mee op houdt. Blessures winnen het van het enthousiasme om nog een jaar door te gaan. En wat zullen we je gaan missen in het veld!
Zestien jaar in het eerste gespeeld. Jouw opvolgers, de jongens uit de D-jeugd, waren toen nog niet eens geboren. Iedere wedstrijd weer kijken de jongens vol verbazing naar wat jij laat zien. Jij hebt ze geleerd dat je op de bank net zo belangrijk kan zijn als in het veld, maar dat je altijd het doorzettingsvermogen moet hebben om weer binnen die lijnen te treden. Jij hebt laten zien hoe leuk handbal is als je teamgenoten je beste vrienden zijn. Op Facebook schreef je: “Aanstaande zaterdag om 21:00 uur in de Pijl zit ik met pijn in mijn hart en een brok in mijn keel voor de laatste keer op de bank bij mijn cluppie”. Jij hebt laten zien wat trouw zijn aan je club betekent en gelukkig zien heel veel kinderen in de jeugd jou als hun grote voorbeeld.
Want natuurlijk is er wel eens iets mis in de vereniging en natuurlijk gaat het misschien niet altijd zoals je zou willen. Maar de vereniging, gebouwd op vrijwilligers, is wel onze club. Een overvolle tribune, een volledig gesponsorde loterij met ruim 150 prijzen, een hele avond feest, twee selecties die nu alweer willen starten aan het nieuwe seizoen en de tranen bij degene die dat niet meer spelend zullen meemaken. Op een avond als deze zaterdag, zie je maar weer wat dat in iedereen losmaakt. En dit alles maakte de seizoensafsluiting van dit jaar er weer eentje voor in de boeken.
Voordat de wedstrijd begon liep je langs bij de grote loterij. Op de vraag of je een lot wilde kopen, kwam er een grote glimlach rond je mond. “Ja waarom ook niet, vanavond kan alles!” Deze glimlach stond lijnrecht tegenover de ingehouden tranen bij het afscheidswoordje met een grote bos bloemen in je handen. Dit alles liet zien hoe jij bij deze club betrokken bent geweest. Jij hebt het woord clubliefde een gezicht gegeven, namelijk die van jezelf.
Hup groen was voor jou en clubliefde kreeg een gezicht, Thijs bedankt daarvoor!
Mandy’s Column “De lelijke werkelijkheid van de week van de scheidsrechter”
Twee weekenden lang kwamen er verschillende dozen chocola, zeepjes en zelfgebakken cakes voorbij op de handbalvelden. Dit was allemaal geregeld voor die belangrijke vrijwilliger, de scheidsrechter. Het was de week van de scheidsrechter en wat is het fijn dat er bij deze belangrijke taak stilgestaan wordt. Maar toch vraag ik mezelf af,
Mandy’s Column “Rolstoelhandbal”
Het schrijven van deze column gaat net zo snel als dat ik mezelf voortbewoog in de rolstoel twee en een halve week geleden. Dus sorry voor de mensen die al ruim twee weken aan het wachten zijn op de nieuwe column. Hij werd zelfs in verschillende verhalen op Facebook al aangekondigd. Maar bij deze Mandy’s Column van deze week (of nouja, eigenlijk van zaterdag een paar weken geleden).
Mandy’s Column “Redder in nood”
Moederdag, dé dag om je moeder in het zonnetje zetten en afgelopen zondag gebeurde dat wel erg letterlijk.
Mandy’s Column “Blessures overwinnen met onvergetelijke liefde ”
Een schouder uit de kom, een afgescheurde kruisband, een gebroken vinger of ingescheurde enkelbanden. Het zijn blessures die helaas te vaak voorkomen bij de handbal. De een is er wat gevoeliger voor dan de ander, maar we ontkomen er niet aan. En ik spreek uit ervaring…
Mandy’s Column “Wie kan mij vertellen wat ik dit weekend heb gedaan? ”
Voor sommige gezinnen is het paasweekend het moment om samen te ontbijten, eieren te zoeken of naar de kerk te gaan. Het maakt niet uit wat het plan is, als ze maar gezellig samen zijn. Voor de gezinnen met handballende kinderen is dit een onbegonnen zaak. Dan is het paasweekend het moment om de tassen te pakken en op toernooi te gaan. Tweede paasdag zal de wasmachine overuren draaien, vooral met zwarte sportkleding, en is de grootste activiteit die uitgevoerd zal worden, bijslapen. Dit jaar was het ook weer niet anders.
Mandy’s Column “Precies één jaar…”
Aankomend weekend is het zover, de laatste wedstrijden van het seizoen zullen gespeeld worden voor de heren- en damesteams die het buitenseizoen overslaan. Nog één weekje trainen en dan zit het er alweer op. Het is nog niet te beseffen, maar over een week is ons seizoen gewoon alweer afgelopen.
Mandy’s Column “Ga je alweer naar de handbal? ”
Vaak genoeg krijg je de opmerking naar je hoofd: “Ga je alweer naar de handbal? Kan je niet gewoon een keer afzeggen?” Wij, als handballende teamsporters, lachen dan hard en zeggen dat dit niet kan. En al kan het wel, zouden we het niet doen. Het team staat er namelijk voor jou en jij zult er staan voor het team.
Mandy’s Column “Ook een scheidsrechter kan winnen en verliezen”
Iedere wedstrijd komen ze weer in hun mooie zwarte tenue het veld opgelopen. Soms zijn ze alleen en soms samen met hun maat, maar altijd met een grote glimlach op hun gezicht. Ze mogen weer en zijn er klaar voor om er een mooi potje handbal van te maken. Eigenlijk zijn het net spelers alleen dan in een ander tenue.
Mandy’s Column “Kleedkamerliefde”
Het bestaat uit vier muren die een klein hok vormen. De oude goedkope tegeltjes aan de muur en een koude vloer zorgen voor een kille uitstraling. De ijzeren bankjes waar je nooit lekker op kunt zitten en de enorme hoeveelheid kapstokhaakjes waar iedereen wel eens zijn hoofd tegen heeft gestoten maken het niet heel veel beter op.
Mandy’s Column “Handbalvriendschap”
Handbalvriendschap, als je niet op de handbal zit is het niet te begrijpen en als je wel op de handbal zit is het niet te beschrijven. En toch ga ik dat vandaag proberen, want soms moeten we daar gewoon even bij stilstaan.
Mandy’s Column “Spelleider? SUPERHELD!”
Elk weekend staat ze daar weer. De vrouw in het grijze shirt. Er staat groot spelleider op de achterkant en ze doet haar uiterste best om die taak waar te maken.
Mandy’s Column “Topprestatie damesselectie”
Aan het begin van dit seizoen hebben we als damesselectie veel bij elkaar gezeten. Vooral om te bespreken wat onze doelstelling was en hoe we dit gingen bereiken met z’n alle. Nu een half seizoen later kunnen we wel stellen dat een top 3 klassering erg moeilijk gaat worden. Maar is onze doelstelling mislukt?
Mandy’s Column “Het resultaat: 6 lange bruine vlechten”
Daar zat je dan een grote glimlach op je gezicht. In je hand had je het resultaat van 3 jaar lang sparen. Het waren zes bruine vlechten van 30 centimeter.
Nee Cas, het was zoveel meer!
Mandy’s Column “Heren 2”
Het is zondag, midden op de dag, als heren 2 zich klaarmaakt voor de eerste thuiswedstrijd van 2019. Op de harde blauwe stoeltjes van de tribune verzamelen een handjevol ouders. Iedere thuiswedstrijd zijn zij weer aanwezig, de harde kern die ervoor zorgt dat de kantine nog even open blijft