Columnist Ton
WPK/Westlandia
NIEUWS
Columnist Ton schrijft over het heden en verleden
DE KUS VAN KUYT EN ANDERE ROLSTOELHANDBALAVONTUREN
‘Zo dat is zwaar,` verzuchtten Anouk en Carlos, de linker- en de rechterhand van Dirk Kuyt, toen zij als eerste activiteit op de Dirk Kuyt Foundation Kampioenendag een partijtje rolstoelhandbal met ons meespeelden. ‘Dit is gewoon topsport,` sprak Anouk Hoogendijk vol bewondering, terwijl zij als voetbalster in het Nederlands damesteam wel wist wat dat was. ‘Ja veel zwaarder dan deelname aan Expeditie Robinson,` beaamde Carlos, die die ervaring met Anouk in 2017 gedeeld had. En dat was niets overdreven van beide topsporters, want de clinic die Quintus daar als regerend Nederlands Kampioen gaf moest noodgedwongen op kunstgras gespeeld worden. En dat rijden op het kunstgras bleek ook voor onze aan gladde zaalvloeren gewend zijnde tobsporters alsof zij op rolschaatsen door de Sahara ploeterden. ‘Ik geloof dat ik een lekke band heb, ik kom niet vooruit,` klaagde later een andere sportieve deelnemer aan onze door Birgitte weer gedreven gegeven clinic. Echter zijn banden waren zo hard als onze armspieren na afloop van die fantastische dag in Noordwijk, want wij allen werden geplaagd door dit euvel. Er was voor ons een houten vlonder geregeld waar wij die dag op zouden spoelen, doch die vertoonde zoveel scheuren en gaten dat het niet verantwoord was om daarop aan de rol te gaan.
Dit was echter het enige manco van een voor de rest zeer geslaagde en fantastisch georganiseerde dag vol sportief plezier. Op diverse fraaie sportcomplexen werd daar onder andere G-hockey, rolstoeltennis onder leiding van Esther Vergeer, rolstoelbasketbal, framevoetbal en nog veel meer aangepaste spelen georganiseerd en het was een lust voor het oog dit alles onder een stralende zon te ervaren en te aanschouwen. Niet voor niets liep grote animator Dirk Kuyt, helemaal de gewone mensenmens die hij is, de hele dag rond met een smile van oor tot oor, almaar handjes gevend en op de foto gaand, en met veel enthousiasme en overduidelijk plezier deelnemend aan diverse spelen, En natuurlijk speelde hij een potje rolstoelhandbal met ons mee. En dat hij een all-round sportman is bewees hij eens temeer door niet alleen een assist van Ton te vangen ( Carlos; “Was dat nou een no-look bal?” )maar daarna ook nog Mark te passeren. Uiteraard ging hij daarna met ons op de foto en werd onze Bjorn weer tot tweemaal geïnterviewd, wat hij als onze meest welbespraakte frontman weer zeer professioneel deed. Wat een spreker is die man.
Na het sportieve gedeelte begaf eenieder zich naar de hoofdlokatie waar alle kampioenen op een prachtige manier gehuldigd werden door Carlos en Anouk en uiteraard Dirk Kuyt zelf. Vooraf gegaan door aanstekelijke hoempapa muziek, waardoor wij onder een zalig zonnetje in de sfeer gebracht werden, ving die grootste huldiging aan. En het was prachtig om te zien hoe Dirk dat deed, maar vooral hoe al die G-spelers hier allemaal met rooie boeien van genoten. Als laatste waren wij aan de beurt. In optocht, door een applaudisserende erehaag van medesporters begaven wij ons over de ijzeren loper naar de tent op de middenstip van het hoofdveld van V.V. Noordwijk. De rolstoelers werden door zeer aardige medewerksters van de Foundation voort geduwd en Bjorn die al een rode kop van de zon had moest hier zichtbaar nog meer van blozen. Hoewel dat niets was vergeleken bij Leni. Had zij eerder al twee maal eerder een hand van Dirk gehad, werd zij nu, terwijl Dirk haar een medaille omhing, duidelijk in verlegenheid gebracht, ja wij wisten ook niet dat dat nog kon, door ons luide gescandeer van “Zoenen, zoenen.” Dirk zelf toonde echter helemaal geen verlegenheid en gaf onze Leni drie klinkende zoenen waarna een confettikanon en een supercup van maximale afmetingen het feest compleet maakten. Onder het gezang van de Nederlandstalige Frans Duits verlieten wij zeer voldaan het sportpark van Noordwijk om onderweg in de busjes en daarna nog lang die avond na te genieten van weer een heerlijke happening en een onvergetelijke ervaring. Of zoals Leni het met een verzaligde glimlach samenvatte: “Het was weer een rolstoelhandbaldag om te zoenen.”
De Eerste Rolstoelhandbalwestrijddag
De eerste wedstrijddag van het seizoen werd bij Quintus gerold. Een dag die dankzij een perfecte organisatie op rolletjes verliep. Zelfs voor William die ondanks dat hij de maandag te voor op een nieuwe heup getrakteerd was, toch meerdere wedstrijden rollend over het veld doorbracht.
NK Rolstoelhandbal deel 1: Broedermoord in Beek
Met de vier beste teams van het afgelopen seizoen mochten wij om het Nederlands Kampioenschap rolstoelhandbal spelen. CSV, SEW en maar liefst allebei de Quintus-afvaardigingen. Vier ploegen van boven de rivieren die naar het verre Limburgse Beek afdaalden om daar op de toppen van hun kunnen te spelen. Nu zou je denken dat wanneer vier teams om zoiets eervols strijden dat zij dan ook allen tegen elkaar zouden spelen.
NK Rolstoelhandbal deel 2: Vlaai like an eagle
Ik hoop niet dat mijn zo gastvrije Limburgse vrienden het mij euvel duiden dat ik de demowedstrijd tussen BFC en een Belgisch team even overgeslagen heb en daar dus niets over kan melden. Na onze daverende, maar oh zo zwaar bevochten overwinnig had ik even behoefte aan de Limburgse zon op het uitnodigend terras en vooral wat frisse lucht. Dus stak ik buiten een lekker pijpje op en bereidde mij mentaal voor op de beide finales.
it’s only rol en lol but i like it
We hadden weer een heerlijke wedstrijddag in petto. Deze keer heel anders dan voorheen.
Niet alleen misten wij vandaag zeven van onze roemruchte coryfeeën, doch ook maar liefst drie teams van het eerste uur moesten vandaag verstek laten gaan, terwijl hun plaatsen glorieus werden ingenomen door even zovele nieuwkomers.
Rolstoelhandbal leeft en bruist als nooit te voor
Waren er tot nu toe steeds maximaal zes teams op een reguliere wedstrijddag, waren er deze keer bij Ventura maar liefst tien te bewonderen. Uit alle hoeken van het land waren zij naar Schiedam gerold om zich daar al rollebollend en continu genietend met elkaar te meten.
Eerste oliebollen rolstoelhandbal toernooi Quintus
Spontaan werd door enige dames geopperd eens een oliebollen rolstoelhandbaltoernooi te houden. En dat werd door Natascha met zeer veel enthousiasme opgepikt. Lekker rollebollen met familie, bekenden en de eigen leden.
Het wordt weer een mooi seizoen
Het is een goede gewoonte dat onze nieuwe leden op een wedstrijddag op gebak trakteren. En het is een goede zaak dat wij regelmatig nieuwe leden hebben. In dit geval een lid met ledematen en zelfs een extra lede-maat. Want op onze eerste wedstrijddag was het Natasja, die ons niet alleen verraste met een verrukkelijke bananen/chocolade taart, maar
Ada in de bloemen
En dan loop je ’s morgens om half acht in het donker naar buiten en dan denk je bij jezelf; goh hier sluip ik als een dief in de nacht mijn huis uit om op mijn 67ste nog een dag te gaan handballen. Wie had dat ooit kunnen denken? Aan wie heb ik dat te danken?
DRIE WESTLANDIANEN IN FINALE NK ROLSTOELHANDBAL
Sporthal De Dres was bezwangerd van spanning toen de finalisten CSV en Quintus-A het veld betraden. Daar floot Koldobieke voor het beginsignaal. Vol vertrouwen begon CSV in de aanval. Hun tweede Nederlandse Kampioenschap hadden zij zelf helemaal in de hand. Gewoon afmaken wat zij die morgen begonnen waren
Kwestie van geduld
KWESTIE VAN GEDULD, TOT HEEL LIMBURG ROLSTOELHANDBAL SPEULT
(Westlandianen in actie op de finaleavond van de Limburgse handbaldagen 2017)
Aan beide lange zijden van de sporthal zaten de toeschouwers vijf rijen hoog. Even te voor was om de derde plaats van de 30ste Limburgse Handbaldagen gestreden. Die match werd gewonnen door het Noorse Halden Topsport. Het publiek op de eivolle tribunes
Twee Westlandianen bij de Oranje selectie rolstoelhandbal
Al binnen het jaar na oprichting werden er van Quintus vier leden geselecteerd voor het Nederlands team. Afgelopen december werd dat, inclusief onze Vera, Arie, Yves en William in Zweden glorieus Europees kampioen. Een prachtige prestatie van het hele team dat nog maar kort met elkaar getraind had. Sindsdien zijn zij op toernooi in Frankrijk geweest en geven zij regelmatig demonstratiewedstrijden. Vera is onze vrouwelijke vertegenwoordigster. Buiten een tomeloze two-wheel drive heeft zij een bekeken oog voor zowel laag bij de grondse stuiters als verheven, uitgekiende lobjes