De Eerste Rolstoelhandbalwestrijddag

De eerste wedstrijddag van het seizoen werd bij Quintus gerold. Een dag die dankzij een perfecte organisatie op rolletjes verliep. Zelfs voor William die ondanks dat hij de maandag te voor op een nieuwe heup getrakteerd was, toch meerdere wedstrijden rollend over het veld doorbracht. Weliswaar als invalarbiter voor onze node gemiste Koldozieke, maar dat was voor hem een fluitje van een cent, Mede dankzij zijn relaxte fluitwerk zomaar uit de losse heup,  en dat van de eveneens langdurig geblesseerde Wilma, alsook Westlandiaan Arjan die zowel twee stevige onderbenen als het rolstoelfluiten prima onder knie heeft, werden alle wedstrijden perfect geleid. Zowel hun fluitjes als de sfeer in de hal waren derhalve de hele dag goed gestemd.

Quintus 1 met in het doel Stefan als vervanger voor Mark beet het spits af tegen SEW. Beide teams misten diverse coryfeeën wat vooral het eens zo sterke SEW al gauw op brak. Hoewel Stefan zich in het begin liet verrassen door een laag bij de gronds schot was het rustvoordeel reeds 5-1. En daar Stefan, hoewel een broer van William, toch zeker geen ezel is, stootte hij zich geen tweede keer aan dezelfde steen, waardoor Quintus 1 relaxt naar een 12-1 zege uit kon rollen. En dat relaxte rollen kwam ons vandaag goed uit want direct na deze wedstrijd, de wegen van hij die de wedstrijdindeling gemaakt heeft zijn ondoorgrondelijk, mocht Quintus nog een wedstrijd spelen. En juist tegen grote rivaal CSV wat geheel fris en fruitig  alsook wel compleet de arena betrad. Ja ook globetrotter Joyce was weer terug in het doel, welk zij geruime tijd zo schoon hield als de reis die zij gemaakt had. Echter toen zij toch haar eerste smetje van Roy moest incasseren stond het reeds 3-1 en liep het al tegen rust. Al was dat luttele trio tegentreffers slechts aan keeper Stefan te danken die zowel de afstandsschoten van Jarin als de talloze breaks  van Martijn keerde alsof hij een relaxt partijtje met Joyce zat te tennissen. Direct na rust waren het Vera, vanaf de cirkel,  en Maribelle met een knal in de kruising die de spanning weer helemaal terug brachten. En via twee gigantische knijters van “en nou is het genoeg” Roy werd die hoogspanning tot 5-5 nog eens opgedreven. Echter toen was helaas ons kaarsje toch uitgedoofd. Ondanks nog enige weergaloze reddingen van Stefan beschikte CSV toch over de meeste lucht en blies ons alsnog met 9-5 van de wielen.

De wedstrijd tussen HCB en SEW werd een heerlijke open strijd waarbij Jarno & Co steeds het voortouw namen en bij rust 5-3 voorstonden. Het was een ouderwetse zeer attractieve rolstoelhandbalmatch waarbij de nummer 5 van SEW tot maar liefst drie maal plat op zijn rug stuiterde, scheidsrechter Arjan tot tweemaal toe Mascha uit haar Knüwer van voetenbanden moest bevrijden en die in een zinderende eindfase 8-8 op het scorebord bracht.

Dan Team NL contra CSV, waarbij een van de hoogtepunten meteen al in het begin was toen er plotsklaps een hond op het veld liep. Iets wat ook bij rolstoelhandbal niet is toegestaan. De andere hoogtepunten waren letterlijk en figuurlijk van Raf die tot twee maal toe, hoewel hij hierom berucht is, Joyce verraste met een fenomenale lob. De eerste zelfs van grote afstand die Raf met de precisie van de Royal Air Force magnifiek achter de totaal verbouwereerde keepster wist te droppen. Dit mocht echter niet verhinderen dat onze Oranje Leeuw met een 10-3 nederlaag lelijk in zijn hemd kwam te staan.

Ook in de “derby” der zuiderburen HCB en BFC stond de lob hoog in het vaandel. Door specialisten Jarno en Raf kregen beide doelverdedigers  kramp in hun nek van het nakijken der tergend langzaam over hun neerdalende onbereikbare boogballen. Zodat het even een verademing voor de Limburgse keeper was dat Mascha hem met een zeer lullig rollertje liet bukken, maar toen had hij al zo’n stijve nek dat dat ook niet meer lukte. Met 9-5  werd de slag om het zuiden door de Brabanders beslecht.

En dan waren er nog twee wedstrijden te gaan. En wel allebei door Quintus 2. Zoals eerder vermeld, ondanks een programma van 7 wedstrijden; de wegen van de wedstrijdindeling zijn ondoorgrondelijk. Dus ook voor Quintus 2 nu na tot drie uur gewacht te hebben twee wedstrijden direct achter elkaar. De eerste tegen Team NL. Nu met de spelers van CSV er bij en dat tegen ons veruit incomplete team daar, vanwege onze vele geblesseerden of afwezigen ( 1/3 ) diverse spelers al met zowel  Quintus1 als met Team nl. meegedaan hadden, waardoor zij niet meer disponibel voor ons tweede bleken. Hiertoe werden wij aangevuld met anderhalve speler zonder rolstoelhandbalervaring uit het publiek, zodat het dit keer voor de Oranje Leeuw zelf  een kat en muisspelletje betrof. En de leeuw maakte daar dapper gebruik van door rücksichtslos in de break te gaan, waardoor de als een panter keepende Arie Bombarie geen schijn van kans had omdat hij zich vaak tegenover een vogelvrije topschutter bevond. En of dat nog niet genoeg was betrachtte Team NL bij vlagen ook nog een gewaagde een op een uitverdediging, waardoor ons gehandicapte tweede soms niet eens tot de bal overspelen kwam. Heel “strategisch” tegenover een toch al schotarm team welk derhalve met 11-3 dapper strijdend kansloos ten onder ging.

De tweede direct daarop volgende match van Quintus 2 was gelukkig een stuk leuker. Niet alleen omdat nu wij met ongeveer dezelfde cijfers van BFC wonnen, maat omdat beide partijen met respect voor elkaar een fijne wedstrijd neerzetten. Het verschil in deze wedstrijd werd vooral door de keepers gemaakt. Met alle respect voor de BFC-goalie, maar in zijn eigen woorden was hij geen doelverdediger , maar een toeschouwer die in het doel gezet was. En dat terwijl wij in Arie Bombarie weer een sluitpost hadden die voor de Limburgers nog moeilijker te nemen was dan de Gulperberg in een rolstoel. Qua veldspel deden beide ploegen niet voor elkaar onder en lieten zij in een gemoedelijke doch felle strijd heerlijke combinaties zien. Zo werd deze apotheose van weer een gezellige wedstrijddag een ware reclame voor onze sport. Met een schitterend doelpunt van Daan en enige bijna goals van Bjorn die er helaas net door de “toeschouwer” in het doel  “uitgekeken” werden. Naast de fraaie goals van Raf en de nr.18 van BFC liet Arie zich meteen bij de openingsgoal wel ernstig verrassen door Marie-José. Die was zo verheugd dat ook zij “geclassificeerd” was voor Team NL dat zij onmiddellijk liet zien wat zij waard was en onze Arie even lelijk op zijn grote neus liet kijken. Al met al dus weer een pracht begin van het seizoen dat wij met een gezellige en overheerlijke Chinese maaltijd besloten..