De eerste wedstrijddag van het seizoen werd bij Quintus gerold. Een dag die dankzij een perfecte organisatie op rolletjes verliep. Zelfs voor William die ondanks dat hij de maandag te voor op een nieuwe heup getrakteerd was, toch meerdere wedstrijden rollend over het veld doorbracht.
Met de vier beste teams van het afgelopen seizoen mochten wij om het Nederlands Kampioenschap rolstoelhandbal spelen. CSV, SEW en maar liefst allebei de Quintus-afvaardigingen. Vier ploegen van boven de rivieren die naar het verre Limburgse Beek afdaalden om daar op de toppen van hun kunnen te spelen. Nu zou je denken dat wanneer vier teams om zoiets eervols strijden dat zij dan ook allen tegen elkaar zouden spelen.
Ik hoop niet dat mijn zo gastvrije Limburgse vrienden het mij euvel duiden dat ik de demowedstrijd tussen BFC en een Belgisch team even overgeslagen heb en daar dus niets over kan melden. Na onze daverende, maar oh zo zwaar bevochten overwinnig had ik even behoefte aan de Limburgse zon op het uitnodigend terras en vooral wat frisse lucht. Dus stak ik buiten een lekker pijpje op en bereidde mij mentaal voor op de beide finales.
‘Zo dat is zwaar,` verzuchtten Anouk en Carlos, de linker- en de rechterhand van Dirk Kuyt, toen zij als eerste activiteit op de Dirk Kuyt Foundation Kampioenendag een partijtje rolstoelhandbal met ons meespeelden.
We hadden weer een heerlijke wedstrijddag in petto. Deze keer heel anders dan voorheen.
Niet alleen misten wij vandaag zeven van onze roemruchte coryfeeën, doch ook maar liefst drie teams van het eerste uur moesten vandaag verstek laten gaan, terwijl hun plaatsen glorieus werden ingenomen door even zovele nieuwkomers.
Waren er tot nu toe steeds maximaal zes teams op een reguliere wedstrijddag, waren er deze keer bij Ventura maar liefst tien te bewonderen. Uit alle hoeken van het land waren zij naar Schiedam gerold om zich daar al rollebollend en continu genietend met elkaar te meten.
