Twee Westlandianen bij de Oranje selectie rolstoelhandbal

Al binnen het jaar na oprichting werden er van Quintus vier leden geselecteerd voor het Nederlands team. Afgelopen december werd dat, inclusief onze Vera, Arie, Yves en William in Zweden glorieus Europees kampioen. Een prachtige prestatie van het hele team dat nog maar kort met elkaar getraind had. Sindsdien zijn zij op toernooi in Frankrijk geweest en geven zij regelmatig demonstratiewedstrijden. Vera is onze vrouwelijke vertegenwoordigster. Buiten een tomeloze two-wheel drive heeft zij een bekeken oog voor zowel laag bij de grondse stuiters als verheven, uitgekiende lobjes. Westlandiaman William van de Ende bezit zowel een fabelachtige baltechniek, alsook een dodelijk schot, waar zelfs onze keeper Arie respect voor heeft. En Arie zelf behoort tot de twee beste keepers van ons land en is met zijn boomlange lijf en kolenschoppen van handen nog moeilijker te passeren dan Max Verstappen. Behalve dan door onze Yves. Die gooit nog harder dan dat hij rijdt. En dat wil heel wat zeggen. Bij menige wedstrijd moet Yves zich na afloop nog even aan zijn tegenstanders voorstellen, omdat zij tijdens de match alleen maar zijn rugnummer hebben gezien.

Bovenstaand stukje schreef ik voor de presentatiegids voor dit seizoen van eredivisieclub Quintus. Kort daarna werd de nieuwe selectie bekend gemaakt, waaruit het basisteam moet komen welk in 2018 aan het EK deel gaat nemen. Uiteraard zitten daar de 12 spelers in die ons Oranje bij het afgelopen EK zo glorieus vertegenwoordigden. En hoewel Mayenka momenteel af moet haken vanwege zeer gezegende omstandigheden, is zij natuurlijk tegen de tijd dat in december 2018 het EK weer plaats vindt ook weer in de positie om mee te doen. De huidige selectie is uitgebreid met vier spelers die alle van Quintus afkomstig zijn. Iets wat niet helemaal vreemd is aangezien Quintus met 20 leden veruit de grootste rolstoelhandbalclub is. Globaal gezien zijn er in Nederland zo’n 60 actieve rolstoelhandballers, wat dus inhoudt dat Quintus daar een derde van voor rekening neemt. Helaas een nog erg scheve verhouding waar hard aan gewerkt wordt, van Schiedam tot Arnhem, om daar vermeerdering in aan te brengen. Iets wat helaas niet meevalt, dus waar wij met zijn allen hevig voor in de wielen moeten om onze sport bekender en populairder te maken. Dat wij bij Quintus derhalve 20 leden hebben is een ongekende luxe en daar laten wij het Oranjeteam graag in mee delen.

Allereerst is daar Romé die het prototype is van de heerlijk eigenwijze puber en met haar slechts 16 lentes nog niet helemaal beseft dat topsport zijn opofferingen kent. Zij is vooral een gezelligheidsmens, maar bezit wel duidelijk haar talenten. In haar rolstoel is zij een irritante zwaan-kleef-aan, die een tegenstander goed aan banden weet te leggen. Daarnaast is zij snel en behendig en heeft een unieke boogbal in haar pols, die al menig keeper de rug of nek wist te verrekken. Qua spel is zij enigszins vergelijkbaar met Maurice, onze ex-basketballer, die dus ook zeer rolstoelvaardig is, met als specialiteit het sperren en blokken op de cirkel. Maurice heeft afgelopen jaar al volop meegetraind met de Oranjeselectie en hoewel ook hij het nog niet van schotkracht moet hebben, weet hij met zijn uitgekiende schoten vaak verrassend uit te halen. De derde, eigenlijk zevende dus, geselecteerde van Quintus is ook een Westlandiaman, te weten Roy van der Helm. Roy is een oerhandballer met tactisch inzicht en een dodelijk schot. Fanatiek tot in al zijn vezels en gemotiveerd tot op het bot. Je kan niet met hem lachen, maar wel kun je als medespeler veel plezier aan hem hebben. Evenals van Cor. Cor is nog helemaal maagdelijk in de handbalsport. Sowieso in elke teamsport. Maar hij is wel een sportman in hart en nieren zoals er niet veel zijn. Hij heeft al vele triathlons op zijn naam staan, doet aan lange afstandszwemmen en kan zich met zijn kracht en lengte in elke sport makkelijk het hoofd boven water houden. Ondanks dat hij nog maar kort aan rolstoelhandbal doet ontwikkelt zijn talent, zowel in rolstoelmanoeuvreren als in handballen zelf, zich razend snel. Cor is er nog niet, maar ambitieus als hij is komt hij er zeker wel. Als er eentje potentie heeft dan is het Cor wel, althans dat beweert zijn vrouw en ik geloof haar graag.

Dit dus even een introductie voor zo ver het de Quintusdelegatie betreft. Een afvaardiging waarvan de helft zich sowieso nog waar moet maken, maar die op de goede weg is. Echter alle andere rolstoelhandballers die tot nu toe actief zijn in onze heerlijke sport, ook jullie en ik dus, mogen zichzelf best wel een complimentje geven. Met zijn allen behoren wij in onze tak van sport toch maar mooi tot de pakweg 60 besten van Nederland. En al dan niet in Oranje, dat is een prestatie waar wij stuk voor stuk heel trots op mogen zijn. De bal is aan het rollen gebracht en daar zorgen wij met zijn allen voor. Trots op onze sport, trots op wat wij met zijn allen in korte tijd bereikt hebben en trots op onze oranjevertegenwoordiging die mede dankzij ons, hun medespelers, ons land mogen representeren. Rolstoelhandbal; een sport die alleen maar groot kan worden dankzij de pioniers die er, hoe dan ook er in gerold, nu op zitten en waar wij allen van jong tot oud en van topper tot tobber een mooie rol in spelen.