HET WORDT WEER EEN MOOI SEIZOEN

Het is een goede gewoonte dat onze nieuwe leden op een wedstrijddag op gebak trakteren. En het is een goede zaak dat wij regelmatig nieuwe leden hebben. In dit geval een lid met ledematen en zelfs een extra lede-maat. Want op onze eerste wedstrijddag was het Natasja, die ons niet alleen verraste met een verrukkelijke bananen/chocolade taart, maar ook nog met het feit dat haar maatje en echtgenoot Mark meteen zijn debuut als keeper maakte. Twee in één klap, wel jammer want dat scheelt wel gebak. Echter wat een debuut maakte deze Mark Jutte. In tegenstelling tot zijn zwalkende bijna-naamgenoot, met die eeuwige glimlach en even zo lachwekkend besturen, zat onze Mark stoïcijns in zijn doel om Quintus 1 naar een legendarische overwinning te sturen. Het was de openingswedstrijd dit seizoen: Quintus 1 – Quintus 2. En dat werd meteen al de klapper van de dag. Met aan de ene kant een manhaftig spelende Natasja, die als enige dame niet kon wisselen omdat Wilma en Cynthia er niet waren. En aan de andere kant keeper Mark die, hoe groot hij ook al is, almaar groeide en groeide. Het was ook de wedstrijd van Titanen William en Yves, die elkaar geen strobreed toegaven en om en om scoorden alsof zij het zo afgesproken hadden. Afgezien van een hattrick van zowel Roy van 1 als Cor van 2 gooiden beide goalgetters er in een enorm spannende match maar liefst negen stuks in. Bij de rust was het 8-7 voor Quintus 1, wat dus nooit eerder van het tweede gewonnen had. Vlak voor tijd was het nog 12-12 door een goal van Bas van Q1. Echter Yves lag toen nog één doelpunt op William achter en zijn hele ziel en zaligheid in een laatste uitbarsting gooiend scoorde hij de winnende 13-12. Een prachtig resultaat dat dus vooral ook dankzij de première van keeper Mark tot stand kwam. Geen gebak dus van ons nieuwe lid, maar wel de kers op de taart.

Het was dus meteen al weer heel veel genieten voor het talrijke publiek. Onder andere van het frisse fluiten van ook alweer debutant, scheidsrechter Arjan, die meteen al floot alsof hij in een rolstoel geboren was. Maar de absolute klapper was toch weer Roy, die vanwege zijn acrobatische valpartijen bekend staat als een notoire duikelaar en het vallen met de rolstoel tot een ware kunst heeft verheven. En zo niet dat vallen, dan toch zeker wel het weer overeind komen. Bij weer een zo’n duikeling waarbij hij machteloos leek te liggen als een schildpad op zijn rug, hipte hij even zijn kin naar voren, hupte vervolgens op zijn linkerschouder, hopte daarna op zijn rechterschouder om dan met een slangachtige salto mortale in ene zo door het ijle te cirkelen dat hij binnen luttele seconden weer met beide wielen op de grond stond.

Na deze zinderende ouverture volgden er enige wat meer gemoedelijke wedstrijden. Eerst tweemaal CSV, dat nog in de vakantiemodus was, in ieder geval Joyce die al dacht heerlijk in een hangmat ergens in Zuid-Amerika te liggen, tot zij wakker werd op de harde vloer. Met 11-5 wonnen zij van HCB en met 12-9 van SEW.

Daarna mocht ons tweede tegen HCB. Altijd een lekker ontspannen partijtje met een hoog zachte G-handbal gehalte. In de eerste helft kon Jarno van HCB zijn draai nog niet vinden, doch na de rust draaide hij er niet langer omheen en wist onze ingeslapen Arie Bombarie toen toch drie maal te verschalken. Iets wat ons tweede wel kon lijden, mede door het debuutdoelpunt van Natasja in ons team. Zij ging letterlijk als de banaan die zij in haar taart gestopt had en vond dat scoren zo appetijtelijk dat zij het gewoon nog een keer deed. Al moesten wij de vrouw van Mark daar wel weer even voor op-jutte, maar ze deed het toch maar. En ook dit was wederom een debuutwedstrijd. En wel voor Lisette, die na slechts twee trainingen en daarvoor nog nooit een bal in haar hand te hebben gehad meteen voor de leeuwen werd gegooid. Toen zij dan ook vrij voor het doel kwam, was zij nog te bleu om de bal richting doel te gooien en zij speelde hem weer terug. Deze wedstrijd nu werd gefloten door de aimabele Tim en zijn maatje Koldebieke. En deze laatste betoonde zich weer een ware boeman. Met zijn angstaanjagende verschijning stevende hij op de maagdelijke Lisette af en dreigde haar voor tijdspel af te fluiten als zij in vrije positie niet op het doel gooide. Lisette was hier echter geheel niet van onder de indruk. Goedlachs en positief als zij is knalde zij daarna de ene na de andere bal op keeper Martin en na enige verwoede pogingen van Lisette kwam een bal toch zo dicht in de buurt van Martin, dat hij het nu in zijn rug heeft van het bukken om die bal op te rapen. U begrijpt dat voornoemde Koldebieke hier geen vrienden mee gemaakt heeft. Ik heb hem maar niet verteld dat ik van beroep kapper ben, maar bij een volgend treffen zal ik hem eens verrassen met enkele van mijn befaamde schaarbewegingen. Schaamteloos zo’n jonge deerne zo onder druk te zetten. Dat muisje zal beslist nog een staartje krijgen. ( en hij straks niet meer)

De laatste wedstrijd ging tussen ons eerste team en SEW. Daarin maakte Vera een fraaie openingstreffer, die door haar ouders niet gezien werd en blokte zij even later een bal die in eigen doel achter Mark belandde, wat door haar ouders natuurlijk wel gezien werd. En ook scoorde Rob weer zo’n prachtige lob dat hij voor even dacht dat hij daar de beste in is. Toen hij dan ook zijn volgende lob miste kreeg hij meteen kritiek van de kant van een kabouter Plop achtig figuur, dat hij beter maar op zijn hoogtepunt had kunnen stoppen. Rob lachte minzaam in zijn vuistje en produceerde direct daarop zo een onmogelijk schitterende lob, dat die baardaap voorgoed de mond gesnoerd werd. Wat wist die ouwe vent nou van op je hoogtepunt stoppen. Zelf heeft hij nog nooit een hoogtepunt gehad, vandaar dat hij als oudste nog steeds niet gestopt is.

Mede door deze magnifieke goal  won Quintus 1 deze match met 14-3 en hadden zij de volle buit binnen. Kortom het was weer een heerlijke ouwerwets gezellige en sportieve rolstoelhandbaldag, zo ontspannen en gemoedelijk dat zelfs de EHB O-benen had van het rustig onderuit zitten. Het wordt weer een mooi seizoen.