Mandy’s Column

WPK/Westlandia

Topprestatie damesselectie

 

Aan het begin van dit seizoen hebben we als damesselectie veel bij elkaar gezeten. Vooral om te bespreken wat onze doelstelling was en hoe we dit gingen bereiken met z’n alle. Nu een half seizoen later kunnen we wel stellen dat een top 3 klassering erg moeilijk gaat worden. Maar is onze doelstelling mislukt?

Wat was het heerlijk dat het seizoen weer startte na de zomervakantie. Een volledige selectie, coaches, trainers en begeleiders, iedereen was er klaar voor. Dit was goed te zien in de voorbereiding. De oefenwedstrijden liepen lekker en het was een groot feest om met z’n alle op trainingsweekend te gaan. Wij waren 1 groep, 1 selectie en daarmee zouden we punten gaan pakken! Niemand kon daar iets aan gaan veranderen…

Nu zijn we een half jaar verder en is het nog maar zachtjes uitgedrukt als we zeggen dat het niet zo is gelopen als dat we zouden willen. Als selectie hebben we al veel punten laten liggen, trakteren we het publiek niet op mooie wedstrijden en hangt er iets negatiefs over de damesselectie op de tribune. Mijn vraag: “Is het terecht dat het publiek er zo over denkt?”

Als je een week geleden vroeg: “Eén punt tegen Oliveo?”. Dan zou iedereen er gelijk voor tekenen. Nu zag iedereen afgelopen zondag alleen het punt dat we verloren hadden. En natuurlijk hadden wij ook veel liever de wedstrijd gewonnen, zorgden we iedere week voor spectaculaire wedstrijden en pakten we alle punten zoals in de voorbereiding. Maar helaas viel het afgelopen half jaar de ene na de andere speelster weg, grote blessures en kleine pijntjes. Iedereen probeerde weer zo snel mogelijk op het veld te staan. Sportschoolabonnementen werden aangevraagd en krachtgroepjes met geblesseerde speelsters vormden zich langs het trainingsveld. Maar niks lijkt te werken. Het geblesseerde aantal blijft maar stijgen en afgelopen weekend was het dan zover. Iedereen die speelde in dames 2, heeft ook gespeeld in dames 1. Twee keer zestig minuten lang strijden, want alle wissels op de bank waren de geblesseerde. Van de twee goedgevulde spelende teams is er nog maar één team over die wedstrijden speelt voor dames 1 en 2!  Waarom dan zo negatief? De woorden die hierbij horen zijn doorzettingsvermogen, prestatie en trots!

Wij waren 1 groep, 1 selectie en daar is niks aan veranderd. Wij blijven strijden voor de punten en kunnen alle support daarbij gebruiken. Aankomende zaterdag gaan we weer weg met twee teams, een team geblesseerde op de bank en de rest in het veld. Vol strijdlust gaan we richting Breda om punten te pakken. En ook al komen we met die punten niet in de top 3, is onze doelstelling dan mislukt? Het doel was een topprestatie neerzetten. En meiden, kijk even naar elkaar, dat is ons nu al gelukt!